Als kind werd Adilson Rato's huis in São Paulo, Brazilië, omringd door een grote tuin, waar hij tussen de planten, bloemen en dieren speelde. "We deden alles buiten," herinnert hij zich. Jaren later, tijdens zijn studie scheikunde, vertelde een vriend hem over een kans bij een parfumbedrijf. Adilson was zo geïntrigeerd door de wereld van parfums dat hij besloot om 's avonds scheikunde te gaan studeren en overdag stage te lopen bij het parfumhuis. Zijn eerste week besteedde hij aan het schoonmaken van de voorraad grondstoffen, waarbij hij aan elke grondstof apart rook. Het was alsof hij een andere wereld binnenstapte. De parfumeurs hadden al snel een oogje op de charmante jonge Adilson en op zijn achttiende verjaardag nodigde een van hen hem uit en vroeg hem om naast hem te komen werken. Adilson begon zijn opleiding en specialiseerde zich in fijne geuren.

Als creatief is Adilson zich bewust van zowel zijn concurrenten als zijn collega's. Hij voelt de behoefte om zichzelf te vergelijken. En toch, op de vraag of hij van competitie houdt, antwoordt hij met een brutale glimlach: "Competitie nee, vooruitgang, ja!" Zijn zoektocht naar modellen bracht hem ertoe São Paulo te verlaten voor New York, waar hij Maurice Roucel ontmoette. Hoe zeker hij ook was van zijn kunnen, het werd Adilson al snel duidelijk dat hij nog een lange weg te gaan had. Hij keerde terug naar Brazilië en naar dsm-firmenich , veranderd en tevreden omdat hij een nieuw doel had gevonden.

Adilson distilleert zijn formules keer op keer in een poging zijn grondstoffen te beheersen. Hij streefde er lange tijd naar om zijn eigen signatuurgeur te creëren en richtte zich uiteindelijk op een bepaalde bergamot, die sindsdien de zijne is geworden.

Adilson houdt van het moment waarop hij weet dat hij een goed parfum heeft gecreëerd, of het nu een bestseller wordt of niet. Voor hem gaat het erom dat hij een stukje van zichzelf, van dsm-firmenich en van de klant in zijn creatie kan stoppen en die vervolgens zelfstandig verder kan laten leven. "Na een tijdje heb je geen controle meer over wat het parfum bij anderen oproept. Het leeft zijn eigen leven. Soms draagt iemand een parfum omdat het lekker ruikt, soms omdat het hem een goed gevoel geeft. Ik hou van dat gevoel."