Nathalie Lorson creëert voor en met andere mensen. Voor haar is creativiteit een daad van vrijgevigheid, afhankelijk van de uitwisseling van ideeën om emoties te delen en uit te drukken. Ze is ongetwijfeld een meester in haar kunst, maar ze blijft bescheiden en vermijdt vaak de schijnwerpers. Haar grootste beloning zijn de 'korte ontmoetingen' die ze heeft wanneer ze een vreemdeling passeert die een van haar composities draagt.

Ze legt uit. "Ik doe dit werk niet voor mezelf. Het echte doel is om mensen te raken. Mensen vragen me vaak of ik mijn eigen persoonlijke geur heb gecreëerd - maar dat interesseert me helemaal niet! Ik sta niet centraal in dit werk. Ik denk aan creëren voor iemand anders, voor een specifiek iemand. Ik ben geen filmster, geen schilder die naast haar doek poseert. Eigenlijk ben ik meer een auteur die achter haar eigen woorden verdwijnt."

Gevoeligheid en doorzettingsvermogen vormen de kern van haar werk. "Ik ben een goudzoeker die op  naar goudklompjes zoekt. We vinden veel goudstof, maar niet veel goudklompjes! " Nathalie heeft een opmerkelijke dynamiek, waardoor ze met veel projecten tegelijk kan jongleren. Haar kantoor barst uit zijn voegen van de projectmappen, elke plank staat vol met haar creaties.

Ze wil eenvoudige maar weerklankrijke geuren creëren waarin elk ingrediënt geselecteerd is op zijn kwaliteit, in de perfecte dosering, om de schoonheid van de uiteindelijke creatie te maximaliseren. Ze citeert vaak de auteur Antoine de Saint Exupery: "Perfectie wordt bereikt - niet wanneer er niets meer is om toe te voegen, maar wanneer er niets meer is om weg te nemen."