Amandine Clerc Marie is bescheiden en praat liever niet over zichzelf. Ze is al zo lang ze zich kan herinneren bekend met de parfumwereld; haar moeder werkte in de parfumindustrie. En Amandines eigen carrière kwam heel natuurlijk tot stand. Tijdens haar stage, toen ze leerde over grondstoffen, kwam haar "smaakzin plotseling tot leven". De herinnering laat haar nog steeds duizelen. Aan het einde van haar studie aan ISIPCA schreef ze een scriptie over het moderniseren van de ledernoot in het parfum "Bel Ami" en het was op dat moment dat ze Michel Almairac ontmoette. Ze zouden meer dan tien jaar samenwerken, tot Amandine in 2011 bij dsm-firmenich kwam.

Amandine houdt van het proces van het creëren van een geur, de actie en dan de productie. Ze houdt ervan om een idee te zoeken, een schets te maken en dan te zien hoe het geheel samenkomt. Ze is heel visueel ingesteld en kan zich altijd voorstellen wat ze wil produceren. Wat drijft haar? Beweging, kleuren en vormen. Ze heeft ook een sterke wens om projecten te hebben. Ze verhuist, knapt op, richt opnieuw in en als ze klaar is... verhuist ze weer! Ze moet in beweging zijn. Ze had best architect kunnen zijn. "Net als bij parfumformules moet je in de architectuur een solide basis creëren waarop je een structuur kunt bouwen." Het draait allemaal om bouwen om emotie te creëren. Amandine volgt vaak haar hart en geeft openlijk haar passie voor schoenen en handtassen toe, tot het punt van verslaving. Ze weigert ze zelfs te tellen. De afgemeten parfumeur maakt plaats voor de spontane vrouw.

Amandines onderzoekende geest en energie zorgen ervoor dat ze altijd op reis is. Met haar man en haar twee zonen heeft ze Brazilië, Thailand, Kroatië en Marokko bezocht. "Het is belangrijk om ze de wereld te laten zien," zegt ze. Amandine is van nature een nomade en voelt zich overal thuis zolang ze haar dierbaren maar bij zich heeft.